Opiekunowie Buby bardzo ją kochali. Miała wielkie szczęście, że trafiła właśnie do nich, zostali najpierw tzw. „awaryjnym domem tymczasowym”,  po tygodniu Bubiś miał jechać do nowego domu, ale potencjalny dom stały się rozmyślił. Wtedy zapadła decyzja, że już nigdy jej nie oddadzą. Wszyscy się cieszyliśmy, że właśnie w swoim domu tymczasowym zostanie na stałe, mieliśmy nadzieję, że Bubiś przeżyje tam długie lata do późnej starości. Bubiś był szczęśliwy, bardzo zadbany, jadła najlepszą karmę, a jak nie karmę, to opiekunowie gotowali najlepsze mięska, wyleczyli z zaniedbań, Buba nawet dostała swój własny wykonany przez opiekunów „tron”, który stał tuż obok łóżka, a na czas pracy opiekunów odprowadzana była niczym dziecko „do dziadków”. Odwiedzałam Bubę tuż przed sylwestrem 30.12.2015, była zdrowa, żywiołowa, wesoła, skakała, furczała, chciała się cały czas ze mną bawić. Kto by przypuszczał, że domowi, który każdego dnia tak bardzo się starał i dbał przydarzy się takie straszne nieszczęście.  Wszystko działo się bardzo szybko, przebieg choroby był bardzo ostry, opiekunowie zrobili co tylko mogli. W ostatnich chwilach rokowania były złe, wszyscy jednak do końca wierzyli, że wszystko będzie dobrze, bo jak mogłoby być inaczej.. Niestety po raz kolejny los okazał się być bardzo okrutny i niesprawiedliwy.

Opiekunka Buby, Pani Wiola, tak piszę do nas o tym co się stało:

„Staramy się raczej nie przebywać w domu. Ciężko w nim wytrzymać, pusto, głucho. Z Nią, już nic więcej nam nie brakowało. Wszystkich uszczęśliwiała. Mój Boże, w Święta gdy pisałam do Pani sms-a z podziękowaniem za to nasze Szczęście...Tak się cieszyliśmy, że Ją mamy.”

„Codziennie jestem na stronie Fundacji, teraz to nie będzie łatwe patrzeć na taką relację, pewnie ciężko mi będzie wtedy wejść na Waszą stronę. Wiem, że to konieczność, ale nie wiem co mogłabym napisać, tylko to że... Odeszła nasz najukochańsza Bubcia. Nagle, niespodziewanie, za wcześnie. Bardzo Panią proszę o dołączenie opisu wedle własnego uznania.”

Cała Fundacja bardzo współczuje opiekunom nagłej straty.  Ze swojej strony moge dodać, że dla każdego psa, nie tylko fundacyjnego, życzyłabym sobie takich opiekunów i takiego domu. Dziękujemy, że tak się wspaniale opiekowaliście.