Relacja z domu Bzika

Dostaliśmy relację i zdjęcia od Kasi o adoptowanym od nas 9 lat temu Bziku:

"Widzę że troszkę czasu od ostatniej relacji o moim rudym serduszku <3 minęło.
Bzinio nic się nie zmienił, jest taki jak był, kocha wszystkie szczeniaczki, do starszych psów to tak różnie, zwłaszcza do tych co go prowokują do zaczepki. No i po tym jak któregoś roku zaatakowały Bzika dwa samce ratlerka, biegające luzem, które mało brakowało, a źle by skończyły :-( w wielkiej paszczy rudego. Choć Bzik to kawał psa, to łatwo nad nim zapanować, wystarczy krzyknąć na niego, wtedy grzecznie siada.

W ostatniej relacji z 2016r, pisałam o gulce na plecach i o tym co weterynarz mu robiła :-(
Niestety po tym cierpieniu, który wtedy Bzik zaznał, moja ciężka praca, którą włożyłam w to, żeby rudy ufał lekarzom w ciągu trzech wizyt, wszystko się zmieniło :-(
Bzinio wchodzi śmiało tak jak kiedyś do lecznicy, ale wystarczy że lekarz chce rudego osłuchać, dotknąć, zmierzyć temperaturę, zrobić zastrzyk, zaczyna warczeć i jest bardzo nerwowy :-(

Bzik jest najcudowniejszym psem na świecie, choć na jego zaufanie trzeba ciężko pracować, jak już pozna osobę i jej zaufa to potrafi pokazać jakim jest dużym pieszczochem :-) Największy problem był, żeby zaufał mojemu tacie, nie wiem czy za bardzo mój tata przypominał osobę, która go skrzywdziła, ale w te wakacje, wszyscy zaznaliśmy miłego zaskoczenia. Bzik podszedł do taty i sam zaczął pyszczkiem dotykać do dłoni, tata zaczął głaskać po szyi, później  głaskać po głowie. A Bzik na to wszystko zareagował podaniem łapki i nadstawieniem dupki do smerania. Widok był cudowny, że Bzik w końcu po tylu latach przekonał się do mojego taty <3

Choć ja adoptowałam Bzika, to nie ja jestem jego Panią, rudy wybrał sobie mojego syna za Pana, jest w niego wpatrzony, kiedy syn jest w domu Bzinio już ze mną nie wyjdzie na spacer tylko z Patrykiem.

W styczniu będziemy obchodzić 9 rocznicę, jak Bzik zamieszkał w naszym domu i w naszych sercach <3

Pozdrawiamy
Katarzyna, Patryk, Bzik i Felek :-) "