Tymon  z Zamościa to wspaniały psiak. Na powitanie w schronisku dał mi buziaka, a kiedy poszliśmy podpisać i odebrać papiery wtulał się w nas na zmianę rozdając buziaki i merdając nieśmiało króciutkim ogonkiem. Bardzo grzecznie pozwolił założyć sobie samochodową uprząż i wszedł do auta. Drogę z Zamościa do Lublina spędził na tylnej kanapie ciekawsko wyglądając za okno i tuląc się do mnie jednocześnie. 
Pierwsze spotkanie Tymka i naszego Boro odbyło się bez zbytnich emocji. Chłopaki obwąchali się i zawarli układ nie wchodzenia sobie w drogę. Boro próbował trochę Tymka zaczepiać i rozruszać, ale ten rudy przystojniak jest jeszcze trochę onieśmielony i obolały, i mówiąc kolokwialnie olewał starania nowego kolegi.

Pierwszą kąpiel Tymek zniósł dzielnie i bez dramatycznych protestów. Na początku był trochę przestraszony, ale gdzieś w połowie uznał, że jednak nie dzieje mu się krzywda i można się odprężyć :) Po wysuszeniu okazało się, że ma wspaniałą, miękką, wręcz aksamitną sierść. I to teraz, kiedy jego kondycja nie jest idealna! Na spacerze chłopak trochę ciągnie, jeży się też i wyrywa w stronę mniejszych psów, jest też bardzo ciekawski.

Na dzień dzisiejszy Tymek wymaga zaszycia rany na worku mosznowym, z którego wylizał sobie szwy po kastracji, oraz leczenia (zapewne ekstrakcji) złamanego i posputego lewego dolnego kła. Poza tym boksio wydaje się być w niezłej kondycji. Ma lekko pobliznowione uszy (po pogryzieniach) i łysą białą końcówkę obciętego ogona. Jest też wychudzony i cierpi na łupież, ale z pomocą pełnej miski myślę, że z tym poradzimy sobie prędko."

Jesteśmy strasznie wdzięczni za zaufanie jakim nas Pani obdarzyła i przekazała nam pod opiekę Emira. To cudowny bokser. Jest z nami już 10 dni i zadziwia nas swoim zaufaniem i tym jak bardzo się na nas otwiera. Z każdym dniem widać jak bardzo nam ufa i jak bardzo zabiega o nasze zainteresowanie. Dom jest jego azylem, poranne i wieczorne spacery zawsze kończą się szybkim pędem w stronę drzwi. W trakcie dnia już trzeba go wołać, bo  kiedy jest piękne słońce lubi wygrzewać się w trawie. Jest bardzo skocznym psem i zaliczył już małą ucieczkę. Zobaczył psa na ulicy i instynktownie znalazł niższy płotek przed domem i przeskoczył ogrodzenie w pogoni za psem. Na szczęście nic nie zrobił, przebiegł jeszcze z 200 m i zatrzymał się na wołanie. W jego oczach widać było że to nie był przemyślany wyczyn bardziej instynkt. Został skarcony i posłusznie wrócił na swoją posesję. Od tego czasu nawet nie spojrzy w stronę tego ogrodzenia, ale jesteśmy czujni- to tylko zwierzę. Pierwszy tydzień spędziłam z Emirem w domu, przyzwyczaił się do nowego otoczenia, do nas i nowych warunków. Od poniedziałku znikam mu na 8 godzin zostawiając go pod opieką męża. ( mąż zagląda do niego co 3 godzinki ) a wówczas Emir wita go z taką radością, że serce rośnie. Kiedy ja wracam do domu Emir szaleje, jego powitania to nie tylko merdanie ogonkiem, on całym sobą pokazuje jak bardzo się cieszy. Trzeba być przygotowanym na skok na szyję i moc buziaków na powitanie. Jeżeli chodzi o jego kondycję to jest dobrze. Włoski na głowie całkowicie odrosły - czekamy aż odrosną na nosku i uszach. Z każdym dniem nabiera wagi, ale przede wszystkim zmienia się jego podejście do nas. Z niepewnego pieska, smutasa otwiera się przed nami szczęśliwy pełen radości piesek, który zna swojego właściciela.
Bardzo dziękujemy
Pozdrawiamy Edyta i Janusz "

Tymek uwielbia podróżować autem! Nie trzeba go ani chwili namawiać do wskoczenia do samochodu, lubi obserwować wtedy co się dzieje za oknem :) Nadal jest też wieeelką złotą przylepą. Kiedy jest spragniony pieszczot i bliskości potrafi wpakować się siedzącej przy biurku osobie na kolana i to bynajmniej nie samym łbem, czy przednimi łapami, o nie... Tymon wchodzi cały! Zresztą, żadna pozycja człowieka nie jest przeszkodą, żeby wpakować się na niego całym ciałem i przytulać się godzinami... a najlepiej na nim zasnąć.

Teraz wypoczywa po narkozie na kanapie. Za trzy dni kontrola - trzymajcie za nas kciuki."
"Witam serdecznie
Kolejne dni pokazały jak Emir się na nas otwiera. Jest bardzo ożywiony i skory do zabawy. Jednak jak na 2 latka bardzo leniwy. Każdy spacer max 1-2 km kończy się błogim lenistwem do wieczora. Emir to bardzo grzeczny piesek jednak z czasem pokazuje swoją wolę bardziej dosadnie i uparcie. To świadczy chyba o tym że nabrał zaufania i czuje się już u nas bezpiecznie. Bardzo lubi dzieci ale też nie jest agresywny wobec innych psów. Małą suczkę moich rodziców zaakceptował bez problemu i nie ma między nimi konfliktu ( chyba że Emir za bardzo zbliży się do mojego taty- wówczas Gabi jest zazdrosna i atakuje ) Jednak Emir nie zwraca uwagi na jej zaczepki. Inne psy spotykane na spacerze tylko uważnie obserwuje. Teraz czeka go jeszcze jedna próba. W niedzielę wyjeżdżamy na tydzień wakacji do Grecji. Nie możemy zabrać Emira ze sobą. Podjęliśmy więc decyzję, że nie zawieziemy Emira do rodziców aby go nie stresować. Przyzwyczaił się już do naszego domu więc na ten tydzień moja siostra przeprowadzi się do nas. Tak będzie Emirowi łatwiej, a za Aśką przepada więc nie będzie chyba tak bardzo tęsknił jak my.
U weterynarza zachowuje się wzorowo. Szwy wyciągnięte bez usypiania, zastrzyk podany bez wyrywania się i ogólnie bardzo posłuszny. Martwi mnie tylko to posikiwanie. Weterynarz twierdzi że nie ma to nic wspólnego z przebytym zapaleniem pęcherza. Zresztą po podaniu antybiotyku nie było poprawy, nadal bezwiednie kropelkuje. Poza tym jego kondycja jest dużo lepsza niż wtedy gdy przywieźliśmy Emira do domu. Włoski na głowie i uszach całkiem odrosły, przytył i prezentuje się bardzo dostojnie, zmienił też wyraz pyszczka, nie jest już takim smutasem. Bardzo się cieszymy że jest z nami i sprawia nam tyle radości. Potrzebuje jeszcze trochę czasu, ale nie znamy jego historii więc nie wiemy jak dużo czasu potrzebuje żeby na 100% zaufać. Na dzisiaj bardzo potrzebuje zainteresowania i pieszczot. Ciągle domaga się głaskania i przytulania, a jego radość gdy wracamy do domu jest przeogromna. Nowe imię zaakceptował i chyba nie zareagowałby na Tymka. Nie oddala się jeszcze od nas i nawet otwarta brama nie jest już przyzwoleniem na opuszczenie posesji. Zawraca na każde wezwanie i myślimy że nie zdarzy mu się już taka ucieczka. Myślę że jest mu u nas dobrze. Raz jeszcze bardzo dziękujemy za Emira i będziemy w stałym kontakcie.
Pozdrawiamy
Edyta i Janusz"