Relacja o Zuzi

Ostatnio wszystkie psy mieszkające w siedzibie fundacji miały o cztery ręce więcej do głaskania. Ela i Ania spędziły dłuższy weekend na Mrówczej.

Relacja Ani:

"Pekińczyk kojarzy się z małą "pchłą", która chce za wszelką cenę pokazać swój pokaźny charakter, więc zwraca na siebie uwagę szczekając lub łapiąc za kostki. Nieraz słyszałyśmy, że te psy, które ledwo od ziemi odrosły są najmniej przyjemne. Zuzia jest żywym dowodem na to, że to nie prawda. Jest maleńka, ale serce ma ogromne. Równie wielka jest potrzeba kontaktu z człowiekiem. Chce go dotykać czymkolwiek. Łapką, pyszczkiem, ogonkiem, noskiem. Najlepiej całą sobą! Wchodzi na kolana i wtula główkę w człowieka. Zasypia, ale nawet przez sen emanuje takim ciepłem, jakie może dać tylko pies. Kiedy nie śpi, robi to nawet wzrokiem. Patrzy człowiekowi w oczy i spojrzeniem mówi "tylko mnie kochaj". 
Zuzia jest bezproblemowa. Czyściutka, grzeczna i bardzo mądra. Jej potrzeba kochania i bliskości nie jest w żadnym stopniu uporczywa. Czy jest głośna? Tylko wtedy, gdy czuje, że musi bronić swojego podwórka. W takich chwilach mamy wrażenie, że budzi się w niej bokser. Gdy się tuli, także.
Przebywanie z tak wspaniałym psem to zaszczyt. Bardzo się cieszę, że miałam możliwość spędzić z Malutką niejeden dzień."